ความแตกต่างระหว่างสายล่อฟ้ากับสายล่อฟ้า

ตัวป้องกันฟ้าผ่า：

1. ตัวป้องกันฟ้าผ่าเป็นการมีอยู่แบบหนึ่งคล้ายกับความต้านทาน และหน้าที่ของมันก็ค่อนข้างคล้ายกับของซีเนอร์ไดโอด มันจะเปลี่ยนขนาดของความต้านทานเป็นแรงดันไฟฟ้าสูงหรือต่ำ ปัจจุบัน อุปกรณ์จับยึดส่วนใหญ่ในท้องตลาดทำจากซิงค์ออกไซด์ และส่วนประกอบคือชิ้นส่วนวาล์วของซิงค์ออกไซด์ ภายใต้สภาวะปกติ กระแสไฟรั่วจะมีขนาดเล็กมากและจะไม่ส่งผลต่อการทำงานของระบบ เมื่อระบบมีไฟฟ้าแรงสูงที่เกินการทำงานปกติ ตัวจับจะปล่อยพลังงานในเวลานี้เพื่อจำกัดการเพิ่มแรงดันของระบบเพื่อให้แน่ใจว่าฉนวนของวัตถุไฟฟ้าจะไม่ถูกกระแทก
2. อุปกรณ์ป้องกันฟ้าผ่าเป็นการต่อสายดินทางอ้อม ส่วนใหญ่เกิดจากปรากฏการณ์ของแรงดันไฟฟ้าที่ปล่อยสายฟ้าลงสู่พื้น ดังนั้นจึงปกป้องวัตถุที่มีประจุไฟฟ้า เช่น สายไฟฟ้า เมื่อสภาพอากาศดี ภายในตัวป้องกันฟ้าผ่าจะไม่นำไฟฟ้า และเมื่อพบฟ้าผ่า มันจะป้องกันวัตถุผ่านการปล่อยกระแสไฟฟ้า
3. ตัวป้องกันฟ้าผ่ามักจะเชื่อมต่อขนานกับอุปกรณ์ที่ได้รับการป้องกัน ส่วนใหญ่อยู่ตรงกลางของสายเคเบิลและโลก ซึ่งปกป้องอุปกรณ์สื่อสารได้อย่างมีประสิทธิภาพ เมื่อแรงดันไฟฟ้าผิดปกติ ผลการป้องกันของตัวป้องกันฟ้าผ่าจะสะท้อนออกมา เมื่อไฟฟ้าแรงสูงปรากฏขึ้น อุปกรณ์ป้องกันฟ้าผ่าจะแนะนำกระแสไฟกระชากลงสู่พื้น เมื่อแรงดันไฟฟ้าหายไป แรงดันไฟฟ้าจะกลับสู่สถานะเดิมอย่างรวดเร็ว ทำให้สายสื่อสารเริ่มทำงานได้ตามปกติ ดังนั้น หน้าที่ของตัวป้องกันฟ้าผ่าคือการตัดกระแสไฟที่บุกรุก ลดค่าแรงดันไฟฟ้าของอุปกรณ์ที่ได้รับการป้องกัน ปกป้องอุปกรณ์แบบขนาน และยังสามารถใช้เพื่อป้องกันและใช้งานไฟฟ้าแรงสูงได้อีกด้วย

สายล่อฟ้าï

1. สายล่อฟ้าคือสายล่อฟ้าซึ่งปกติจะติดตั้งไว้ที่ส่วนสูงที่สุดของบ้าน ด้านบนทำจากโลหะแหลมคม ด้านล่างเชื่อมต่อกับกริดกราวด์อย่างดี และความต้านทานต่อกราวด์ต่ำกว่า 10 โอห์ม เมื่อเผชิญกับพายุฝนฟ้าคะนอง ด้านบนของสายล่อฟ้าจะบิดเบือนสนามไฟฟ้า ดึงดูดเมฆฝนฟ้าคะนองมาที่ปลายของมัน และปกป้องวัตถุอื่นๆ จากการถูกฟ้าผ่าผ่านการทำให้เป็นกลางของพื้นดิน

2. สายล่อฟ้าต่อสายดินโดยตรง ส่วนใหญ่ใช้ปรากฏการณ์นี้เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้วัตถุที่ได้รับการป้องกันถูกสายล่อฟ้ากระแทก ทั้งสองแยกจากกัน และวัตถุที่ได้รับการป้องกันหมายถึงวัตถุที่สำคัญที่มีความเข้มข้นมากกว่า