สายล่อฟ้าและข้อควรระวังในการลงดิน

ตามหลักการแล้ว ส่วนใต้ดินของชุดประกอบควรอยู่ในพื้นที่ที่มีความนำไฟฟ้าสูง หากสายเคเบิลใต้ดินสามารถต้านทานการกัดกร่อนได้ดี ก็สามารถคลุมด้วยเกลือเพื่อปรับปรุงการเชื่อมต่อไฟฟ้ากับกราวด์ได้ แม้ว่าความต้านทานไฟฟ้าของตัวนำฟ้าผ่าระหว่างเทอร์มินัลทางอากาศและโลกเป็นเรื่องที่น่ากังวลอย่างมาก แต่รีแอกแตนซ์แบบเหนี่ยวนำของตัวนำอาจมีความสำคัญมากกว่า ด้วยเหตุนี้ เส้นทางตัวนำลงจึงสั้น และเส้นโค้งใดๆ ก็มีรัศมีกว้าง หากไม่ปฏิบัติตามมาตรการเหล่านี้ กระแสฟ้าผ่าอาจพุ่งทะลุสิ่งกีดขวางด้านความต้านทานหรือปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นในตัวนำ อย่างน้อยที่สุด กระแสไฟฟ้าอาร์กจะสร้างความเสียหายให้กับสายล่อฟ้าและสามารถค้นหาเส้นทางนำไฟฟ้าอื่นได้อย่างง่ายดาย เช่น สายไฟในอาคารหรือท่อประปา และทำให้เกิดเพลิงไหม้หรือภัยพิบัติอื่นๆ ระบบสายดินที่ไม่มีความต้านทานต่อพื้นต่ำยังคงสามารถมีประสิทธิภาพในการปกป้องโครงสร้างจากความเสียหายจากฟ้าผ่า เมื่อดินพื้นดินมีค่าการนำไฟฟ้าต่ำ ตื้นมาก หรือไม่มีอยู่จริง คุณสามารถเพิ่มระบบสายดินได้โดยการเพิ่มแท่งกราวด์ ตัวนำไฟฟ้าสวนกลับ (วงแหวนกราวด์) รัศมีของสายเคเบิลที่ยื่นออกไปจากอาคาร หรือแท่งเสริมแรงของอาคารคอนกรีตก็ได้ ใช้สำหรับสายดิน (สายดิน Ufer) การเพิ่มเติมเหล่านี้ แม้ว่าจะไม่ลดความต้านทานของระบบในบางกรณี แต่ก็จะทำให้ [การกระจาย] ของฟ้าผ่าลงสู่พื้นโลกโดยไม่ทำให้โครงสร้างเสียหาย

ต้องใช้ความระมัดระวังเพิ่มเติมเพื่อป้องกันแสงวาบด้านข้างระหว่างวัตถุนำไฟฟ้าบนหรือในโครงสร้างและระบบป้องกันฟ้าผ่า การกระชากของกระแสฟ้าผ่าผ่านตัวนำป้องกันฟ้าผ่าจะทำให้เกิดความต่างศักย์ไฟฟ้าระหว่างกระแสฟ้าผ่ากับวัตถุที่เป็นสื่อกระแสไฟฟ้าใดๆ ที่อยู่ใกล้เคียง ความแตกต่างของแรงดันไฟฟ้านี้อาจมากพอที่จะทำให้เกิดประกายไฟด้านข้าง (ประกายไฟ) ที่เป็นอันตรายระหว่างทั้งสอง ซึ่งอาจทำให้เกิดความเสียหายอย่างมีนัยสำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งบนโครงสร้างที่เป็นที่อยู่ของวัสดุที่ติดไฟได้หรือระเบิดได้ วิธีที่มีประสิทธิภาพที่สุดในการป้องกันความเสียหายที่อาจเกิดขึ้นนี้คือ การตรวจสอบความต่อเนื่องทางไฟฟ้าระหว่างระบบป้องกันฟ้าผ่ากับวัตถุใดๆ ที่ไวต่อแสงแฟลชด้านข้าง การยึดติดที่มีประสิทธิภาพจะทำให้แรงดันไฟฟ้าศักย์ของวัตถุทั้งสองขึ้นและลงพร้อมกัน จึงช่วยลดความเสี่ยงที่จะเกิดไฟแฟลชด้านข้าง