​ฉนวนในอุปกรณ์ไฟฟ้า

วัสดุฉนวนที่สำคัญที่สุดคืออากาศ ฉนวนชนิดแข็ง ของเหลว และก๊าซหลายชนิดยังใช้ในอุปกรณ์ไฟฟ้าอีกด้วย ในหม้อแปลงไฟฟ้า เครื่องกำเนิดไฟฟ้า และมอเตอร์ไฟฟ้าขนาดเล็ก ฉนวนบนขดลวดประกอบด้วยชั้นบางๆ ของฟิล์มโพลีเมอร์วานิชถึงสี่ชั้น ลวดแม่เหล็กที่หุ้มด้วยฟิล์มช่วยให้ผู้ผลิตสามารถรับจำนวนรอบสูงสุดภายในพื้นที่ว่างได้ ขดลวดที่ใช้ตัวนำที่หนากว่ามักจะพันด้วยเทปฉนวนไฟเบอร์กลาสเสริม ขดลวดอาจเคลือบด้วยสารเคลือบฉนวนเพื่อป้องกันโคโรนาทางไฟฟ้าและลดการสั่นสะเทือนของสายไฟที่เกิดจากสนามแม่เหล็ก ขดลวดหม้อแปลงไฟฟ้าขนาดใหญ่ส่วนใหญ่ยังคงหุ้มด้วยกระดาษ ไม้ วานิช และน้ำมันแร่ แม้ว่าวัสดุเหล่านี้จะถูกนำมาใช้มานานกว่า 100 ปีแล้ว แต่ยังคงให้ความสมดุลที่ดีระหว่างความประหยัดและประสิทธิภาพที่เพียงพอ บัสบาร์และเบรกเกอร์ในสวิตช์เกียร์อาจถูกหุ้มด้วยฉนวนพลาสติกเสริมด้วยแก้ว ซึ่งถือว่ามีการแพร่กระจายของเปลวไฟต่ำ และเพื่อป้องกันการติดตามกระแสข้ามวัสดุ

สายไฟฟ้าอาจหุ้มฉนวนด้วยโพลีเอทิลีน, โพลีเอทิลีนเชื่อมขวาง (ไม่ว่าจะผ่านการประมวลผลลำแสงอิเล็กตรอนหรือการเชื่อมขวางทางเคมี), พีวีซี, แคปตัน, โพลีเมอร์คล้ายยาง, กระดาษชุบน้ำมัน, เทฟลอน, ซิลิโคน หรือเอทิลีนเตตราฟลูออโรเอทิลีนดัดแปลง (ETFE) สายไฟขนาดใหญ่อาจใช้ผงอนินทรีย์ที่ถูกบีบอัด ขึ้นอยู่กับการใช้งาน

วัสดุฉนวนที่มีความยืดหยุ่น เช่น พีวีซี (โพลีไวนิลคลอไรด์) ถูกนำมาใช้เพื่อป้องกันวงจรและป้องกันการสัมผัสกับมนุษย์ด้วยสายไฟที่มีกระแสไฟฟ้า ซึ่งมีแรงดันไฟฟ้า 600 โวลต์หรือน้อยกว่า วัสดุทางเลือกมีแนวโน้มที่จะถูกนำมาใช้มากขึ้นเนื่องจากกฎหมายด้านความปลอดภัยและสิ่งแวดล้อมของสหภาพยุโรป ทำให้ PVC ประหยัดน้อยลง

ในอุปกรณ์ไฟฟ้า เช่น มอเตอร์ เครื่องกำเนิดไฟฟ้า และหม้อแปลงไฟฟ้า มีการใช้ระบบฉนวนต่างๆ โดยจำแนกตามอุณหภูมิการทำงานสูงสุดที่แนะนำเพื่อให้มีอายุการใช้งานที่ยอมรับได้ วัสดุมีตั้งแต่ประเภทกระดาษที่ได้รับการอัพเกรดไปจนถึงสารประกอบอนินทรีย์