การเปรียบเทียบอายุการใช้งานของลูกถ้วยพอร์ซเลน ลูกถ้วยแก้ว และลูกถ้วยผสม

ฉนวนเซรามิกมีคุณสมบัติเป็นฉนวนที่ดีเยี่ยม ทนต่อสภาพอากาศ ทนความร้อน และมีความยืดหยุ่นในการประกอบ และมีการใช้กันอย่างแพร่หลายในระดับแรงดันไฟฟ้าต่างๆ อย่างไรก็ตาม ลูกถ้วยพอร์ซเลนรูปดิสก์มีความเปราะบาง

ลูกถ้วยแก้วมีลักษณะการระเบิดตัวเองเป็นศูนย์ การระเบิดตัวเองเกิดจากสิ่งสกปรกและก้อนเนื้อที่ผลิตในกระบวนการผลิตแก้ว หากมีการกระจายสิ่งสกปรกและก้อนเนื้อในชั้นใน ผลิตภัณฑ์จะผลิตภายในระยะเวลาหนึ่งหลังจากผลิตผลิตภัณฑ์ บางส่วนจะระเบิด ดังนั้นผู้ผลิตควรเก็บผลิตภัณฑ์ไว้เป็นระยะเวลาหนึ่งหลังการผลิตเพื่อค้นหาอันตรายด้านคุณภาพในกระบวนการผลิต

หากสิ่งเจือปนหรือก้อนเนื้อถูกกระจายในชั้นการบีบอัดด้านนอก หลังจากใช้งานบนสายส่งไฟฟ้าเป็นระยะเวลาหนึ่ง ภายใต้การกระทำของความแตกต่างของอุณหภูมิความเย็นและความร้อนที่รุนแรงและโหลดทางไฟฟ้า อาจทำให้ฉนวนแก้วระเบิดได้
นอกจากนี้ ในระหว่างการใช้งาน หลังจากที่ฉนวนแก้วเปียกโดยชั้นสิ่งสกปรกบนพื้นผิว ก็จะถูกระบายออกบางส่วนภายใต้การกระทำของแรงดันไฟฟ้าความถี่ไฟฟ้า การให้ความร้อนในระยะยาวที่เกิดจากการคายประจุบางส่วนทำให้ชั้นฉนวนของส่วนประกอบแก้วหลุดออก นำไปสู่การระเบิดตัวเองโดยมีค่าเป็นศูนย์

ดังนั้นอัตราการระเบิดที่เกิดขึ้นเองของฉนวนแก้วที่ทำงานในพื้นที่ที่มีมลพิษสูงจะเพิ่มขึ้น อย่างไรก็ตาม อัตราการระเบิดตัวเองของฉนวนแก้วจะแตกต่างจากอัตราการเสื่อมสภาพของลูกถ้วยพอร์ซเลนและอัตราการเสื่อมสภาพของลูกถ้วยผสม

อัตราการระเบิดตัวเองของฉนวนแก้วคือการเปิดรับแสงตั้งแต่เนิ่นๆ ด้วยการยืดเวลาการทำงาน อัตราการระเบิดที่เกิดขึ้นเองของลูกถ้วยพอร์ซเลนจะลดลงทุกปี ในขณะที่อัตราการเสื่อมสภาพของฉนวนพอร์ซเลนจะเปิดเผยในภายหลัง เมื่อยืดเวลาออกไป อัตราการย่อยสลายจะค่อยๆ เพิ่มขึ้นตามการกระทำของโหลดคอมโพสิตแบบเครื่องกลไฟฟ้า

เนื่องจากลักษณะการเสื่อมสภาพของวัสดุอินทรีย์ อัตราการเสื่อมสภาพและอัตราการเสื่อมสภาพของลูกถ้วยผสมจะเพิ่มขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป เป็นที่เชื่อกันโดยทั่วไปว่าอายุของฉนวนแก้วและฉนวนพอร์ซเลนอยู่ที่ประมาณ 50 ปี และอายุของฉนวนคอมโพสิตมีอายุน้อยกว่า 25 ปี